woensdag 3 februari 2010

De bron van ...

De volgende escapade dateert ondertussen ook alweer van bijna een week geleden - 27/01.
Maar het is me zodanig bijgebleven dat ik het verhaal graag met jullie deel.

Na enkele dagen zonder 'authorisation photographique' de stad verkend te hebben had ik het vasteland zo wel al wat gezien.

Tijd voor wat avontuur dan maar.

Op een van mijn kaarten had ik naast de Moskee en de weg naar Bangoka Aéroport International - Kisangani's internationaal vliegveld waar ik geland ben - een klein eilandje zien liggen. Uit dit oud archief materiaal kan ik afleiden dat er ooit wel eens wat huizen moesten gestaan hebben. Motivatie genoeg dus om te trip te ondernemen met Bruno - ondertussen m'n 'partner in crime' wat stadsverkenning betreft, maar meer daarover in een latere post.

Uiteraard moesten we eerst nog op het eilandje geraken.
Maar geen nood want langsheen de Congostroom en zijn zijrivieren zijn er blijkbaar barmhartige Samaritanen genoeg die voor 1000 fr. Congolais - ongeveer 1$ - overzet willen spelen met hun péroque.

- voor degenen die zich hier niets bij kunnen voorstellen: een péroque is een uitgeholde boomstam die ze gebruiken als een boot en zoals er een prachtexemplaar te bewonderen is in het AfrikaMuseum in Tervuren. Ondertussen heb ik hier trouwens ook al iemand ontmoet die beweert uit het dorp te komen waar de péroque in Tervuren vandaan komt, maar dit geheel terzijde -

We hadden natuurlijk weeral eens geluk met onze Samaritaan.


Alvorens ons mee te nemen naar de overkant stelde hij, fier als een gieter, zelf voor om een foto van hem te nemen, poserend op zijn majesteuze 'uitgeholde boomstam'. 

Veilig toegekomen op het doel van onze escapade vond ik wat de Belgische archieven deden vermoeden.


De bron, de bron van Stanleyville en het huidige Kisangani.
Hier, op dit eilandje sloeg Stanley zijn eerste kamp op. En later bouwde hij hier ook de eerste huizen.


Totaal verbaasd ontdekte ik er ook nog eens goed onderhouden - wel te verstaan koloniale en dus meer dan een halve eeuw oud - gebouwen, wegen, afvoerkanaalen, ed.
So far so good dus.

Het is geen groot eiland dus kwamen we al snel uit aan de andere kant die uitgaf op de machtige Congostroom. 




En toevallig van daaruit ook een mooi zicht gaf op de 'Wagenia' vissers die zich sinds jaar en dag wagen op de watervallen die Stanley destijds tegenhielden om de stroom verder te bevaren.
- eens je de Victoria Falls in Zimbabwe gezien hebt stellen de watervallen hier echter niet veel meer voor en kan je misschien wel beginnen twijfelen aan Stanley's lef als ontdekkingsreiziger -

Mooi meegenomen was ook dat je daar géén 'frais touristique' moest betalen om naar hun kunsten te kijken.

Na al dit moois werd het eens tijd om terug te keren. Maar echt subtiel kon je onze terugtocht niet noemen.


Aangezien het een klein verborgen eilandje is - zelfs mijn gids Bruno was er nog nooit geweest - komen er ook niet echt veel blanken. Reden te meer dus voor alle kinderen op het eiland om ons dan maar in een grote luidruchtige troep te vergezellen. 

We lieten het gezwaai en lawaai en het nog steeds kloppende idyllische-'Heart of Stanleyville' achter ons met dezelfde fiere man en zijn péroque. En ruilden het terug in voor het drukke, lawaaierige, naar-uitlaatgassen-riekende stadscentrum van Kisangani.

Maar meer daarover in een volgende post.

2 opmerkingen:

  1. Sander gij doet dat daar goed ;) ik volg uw blog! Groeten Fabian.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Van al die hitte ben je zowaar poëtisch geworden, sterk. Het ziet er daar interessant uit!
    Niels

    BeantwoordenVerwijderen